𝗔𝗻𝗼𝗻𝗴 𝘁𝗮𝗹𝗮𝘀 𝗮𝗻𝗴 𝗱𝗮𝗹𝗮 𝗻𝗴 𝗶𝘆𝗼𝗻𝗴 𝗽𝗹𝘂𝗺𝗮? Tila sumusunod sa isang magandang ritmo ang tinta nito kapag nagsimula nang lumapat sa papel. Lumilikha ng matatalinhagang salita hanggang sa makabuo ng mahiwagang kwento—pagpapakawala ng masidhing damdamin at pagtatalo ng pagbabago. Matindi ang talas na kayang pumunit ng maling pamamalakad. Masyadong matalas na kayang magmulat sa nakapiring na mata at gumising sa natutulog na diwa. Isang propagandista ang nagsimula ng laban.
𝗜𝘀𝗮 𝗸𝗮𝗻𝗴 𝗸𝗮𝗹𝗮𝗽𝗮𝘁𝗶 𝗻𝗮 𝗺𝗮𝘁𝗮𝘆𝗼𝗴 𝗮𝗻𝗴 𝗹𝗶𝗽𝗮𝗱. Tinahak nang buong tapang ang malawak at asul na kalangitan. Kasarinlan. Iyan ang hinahanap mo. Isinama mo sa himpapawid ang sambayanan, hindi mo iniwan bagkus ay mas itinaas pa ang pagpagaspas. Dahilan upang mabura ang mababang pagtingin sa atin ng mga dayuhan. Pag-asa ang dala ng bawat paglipad mo sa mga Pilipino, ngunit kataksilan para sa mananakop. Hinawakan ka sa leeg at itinapon sa hawla. Ito ang paraan nila upang agarang patayin ang apoy na iyong sinimulan bago pa man sila tuluyang masunog nito. Ngunit nagkakamali sila. Bagama’t nakakulong, ang pagnanais na lumaban ay higit pa sa mga rehas na bakal. Tumatagos ang hangarin na sapat upang magsimula ng rebolusyon. Bagama’t nakakakulong, nakaukit sa isip at puso ng kapwa Pilipino ang iyong walang takot na pagsulong, nagtulak upang sila naman ang sumubok. Sumubok na bagtasin ang takot at pang-aalipin.
𝗜𝗹𝘂𝘀𝘁𝗿𝗮𝗱𝗼 𝗺𝗮𝗻 𝗮𝘆 𝗵𝗶𝗻𝗱𝗶 𝗻𝗮𝗹𝗶𝗴𝘁𝗮𝘀 𝘀𝗮 𝗽𝗮𝗴𝗱𝘂𝗿𝘂𝘀𝗮. Sa likod ng pagbuo kina Ibarra at Simoun ay ang pagbagyo ng mga pagsubok. Ngunit katulad ng isang kawayan, sumabay ka lamang sa galaw ng hangin at hindi nagpatinag. Nanatiling matatag, nakatayo, at lumalaban.
𝗪𝗮𝗹𝗮𝗻𝗴 𝗯𝗮𝗸𝗮𝘀 𝗻𝗴 𝗸𝗮𝗯𝗮 𝗮𝘁 𝘁𝗮𝗸𝗼𝘁 𝗺𝗼𝗻𝗴 𝗵𝗶𝗻𝗮𝗿𝗮𝗽 𝗮𝗻𝗴 𝗽𝗮𝗴𝗵𝘂𝗵𝘂𝗸𝗼𝗺. Tinanggap ang kapalaran basta para sa bayan. Anong kadakilaan. Papasikat ang araw nang pinakawalan ang bala. Simbolo ng pag-asa ang umaga. Sa huling hininga ay pinakita ang paninidigan. Pinilit bumagsak nang nakaharap – tanda na kailanman ay hindi naging taksil. Katapusan ng lahat sa iyo maliban sa iyong kabayanihan, nang humimlay ang katawan mo sa damuhan. Mananatili kang buhay sa iyong mga likha. Likha na puno ng pagmamahal sa bayan. Ito ang simula.
𝗡𝗴𝘂𝗻𝗶𝘁 𝗯𝗮𝗸𝗶𝘁 𝗻𝗴𝗮 𝗯𝗮 𝗶𝗸𝗮𝘄 𝗮𝗻𝗴 𝗵𝗶𝗻𝗶𝗿𝗮𝗻𝗴? Ikaw, Rizal, ay huwaran ng kapayapaan. Panulat ang sandatang pinili na maging ang mga letra ay bumagtas mula sa papel hanggang sa kaibuturan ng mga Pilipino. Ikaw ang nagsindi ng apoy ng himagsikan, patuloy itong nagningas nang dahil sa kamatayan mo. Sino ba ang makalilimot sa ganitong kadakilaan. Hindi matatapos ang sinimulan mong laban. Patuloy kang mananatili sa piso, patuloy kang makikita ng lahat ng Pilipino. Maipaaalala na hindi kailanman katanggap-tanggap ang kabuktutan sa lipunan. Ikaw, Pepe, ang mukha ng rebolusyon.
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Written by: Jessel Tuazon
Layout and Design by: Simon Estanislao
Comments